خدای من

ای پروردگار ارحم الراحمین! 

من عاجزم از حمد و ستایشت و زبان وجودم قاصر است از سپاس نعمات بی کرانت. 

راضی ام، خرسندم، به خود می بالم، در پوست هستی نمی گنجم و سر به آسمان عزت می سایم. 

از این که بنده ی تو هستم. از اینکه تورا بندگی می کنم. 

وفخر و شرف و اعتباری از این برتر نمی شناسم که خدایی چون تو دارم. 

تو آنچنانی که من دوست می دارم. مرا آنچنان قرار ده که تو دوست می داری... 

منبع:کتاب سقای آب و ادب ازسیدمهدی شجاعی.